Μια μπύρα στο σκαλοπάτι της εξώπορτας

Και μ' αυτά και μ' αυτά πέρασε ο καιρός και ήρθε πάλι το καλοκαίρι... Καλοκαίρι είναι μια μπύρα στο σκαλοπάτι της εξώπορτας, μαζί με τον Αιγύπτιο συγκάτοικο, να λέμε ο ένας στον άλλο ιστορίες από τα μέρη μας και από τη ζωή μας. Καλοκαίρι είναι το βαλς των χαμένων ονείρων και το χαμόγελο της Τζοκόντας. Καλοκαίρι είναι ένα τσιπουράκι στην παραλία με φίλους. Ξέρω ότι για σας εκεί είναι χειμώνας. Αλλά εδώ ήρθε επιτέλους η εποχή να ανοίξουμε πάλι τους εαυτούς μας στη ζέστη και στους γύρω μας.

Δύσκολος ο χειμώνας που πέρασε. Και δύσκολος αυτός που θα έρθει για σας. Κάθε μέρα το σκέφτομαι. Μου λείπετε. Ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Μερικούς σας πήρα τηλέφωνο. Λες και προσπαθούσα να θυμηθώ το τελευταίο καλοκαίρι στο σπίτι στην Καραϊσκάκη. Τις καλοκαιρινές νύχτες στο μεγάλο μπαλκόνι. Το ποδήλατό μου. Την παραλία που διέσχιζα κάθε πρωί. Το ζαχαροπλαστείο που φαινόταν από το παράθυρο του γραφείου. Τους ανθρώπους.

Μου λένε όλοι ότι τα πάντα έχουν αλλάξει. Κατεβασμένα μούτρα και μιζέρια. Έτσι είναι ε; Πήραμε και τη δόση έμαθα. "Σωθήκαμε" ακόμα μια φορά. Αναρωτιέμαι πόσες ζωές μας έχουν μείνει στο βίντεο παιχνίδι των μνημονίων. Τρίτη πίστα είμαστε τώρα; Θα σώσουμε καμιά πριγκίπισσα στο τέλος τουλάχιστον; Όχι, ε;

Έχει τέτοια ησυχία εδώ τη νύχτα... Περιμένουμε τους 39 βαθμούς της Πέμπτης. Ήρθε το καλοκαίρι.

Σας φιλώ και σας αγαπώ (και δε σας ξεχνώ)
το ξενιτεμένο βούτυρο