tag:blogger.com,1999:blog-4361664597799390341.post685576767882646957..comments2014-02-06T21:14:04.174+10:30Comments on Χωρίς Τάπερ: ...Και πέρασαν δυο χρόνιαVoutyrohttp://www.blogger.com/profile/08204590794405589215noreply@blogger.comBlogger2125tag:blogger.com,1999:blog-4361664597799390341.post-52772988734382249772014-02-06T21:14:04.174+10:302014-02-06T21:14:04.174+10:30Φάτσα, δεν ξέρω αν πρέπει να σου ευχηθώ να επιστρέ...Φάτσα, δεν ξέρω αν πρέπει να σου ευχηθώ να επιστρέψεις...σου εύχομαι όμως ολόψυχα να χτίσεις τη ζωή σου με ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν ... και δεν έχει σχέση πού ζεις ... σπίτι μας είναι εκεί που μάς αγαπούν! <br /><br />Και σου το λέει ένας άνθρωπος που είμαι πάντα με έναν σάκο στον ώμο μεταξύ πόλεων και χωρών...μεταξύ θάλασσας και βουνού...και ακόμη ψάχνω αυτό που σου λέω...ίσως να φοβάμαι να αγαπηθώ και να αγαπώ για αυτό και ακόμη συνεχίζω την αέναη περιπλάνηση...<br /><br />Η ξενιτιά είναι δύσκολη όταν σκέφτεσαι την επιστροφή...ή τουλάχιστον είναι πιο δύσκολη όταν τη σκέφτεσαι...Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-4361664597799390341.post-78274058697427684312014-02-06T17:56:17.620+10:302014-02-06T17:56:17.620+10:30συγκινηθηκα!σου ευχομαι να επαναπατριστεις συντομα...συγκινηθηκα!σου ευχομαι να επαναπατριστεις συντομα!κι εμεις σε αγαπαμε!η πρωην ξενητεμενη μαργκωmargkwhttps://www.blogger.com/profile/08373819643433393842noreply@blogger.com