Μικρά καθημερινά πράγματα που μου φτιάχνουν τη μέρα

Παρασκευή πρωί σήμερα και το πρώτο πράγμα που μου έφτιαξε τη μέρα ήταν ο ήλιος που αντίκρυσα έξω από το παράθυρο. Βέβαια είχε κάτω από 15 βαθμούς, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας. Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ καθαρή και πραγματικά ήταν σαν ένα ζεστό χάδι στους ώμους, καθώς περπατούσα.  Κάθε πρωί περπατάω περίπου 15 λεπτά για να πάω στη στάση του λεωφορείου (το έγραψα σωστά με την πρώτη!). Στο διάστημα αυτό συνήθως σκέφτομαι τι θα κάνω όταν πάω εκεί, τι δεν έκανα την προηγούμενη μέρα, τι θα κάνω όταν φύγω από εκεί και πότε θα πάω για μπύρες. Σήμερα σκεφτόμουν αυτά τα πολύ μικρά καθημερινά πράγματα, που δεν τους δίνεις σημασία ποτέ και που δεν είναι τόσο σημαντικά για να σε απασχολήσουν σοβαρά, αλλά από την άλλη είναι σαν μικρές ενέσεις θετικής ενέργειας και καλής διάθεσης.

Αφορμή για αυτές τις σκέψεις ήταν μια τυχαία πρωινή συνάντηση στο φανάρι. Καθώς περίμενα να ανάψει πράσινο και να αρχίσει να σκούζει για να περάσω (εδώ έχουν όλα και ηχητικό σήμα, και αφής, εκτός από την εικόνα. Μιλάμε δηλαδή για πολυτροπικά φανάρια, χεχε) είδα κάποιον να με χαιρετάει μέσα από ένα αυτοκίνητο. Ήταν μια συμπαίκτριά μου από το ποδόσφαιρο, που πήγαινε στη δουλειά της. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, αυτό δε θα μου έκανε καμία εντύπωση. Αλλά εδώ μου έφτιαξε τη μέρα. Felt like I'm local. Αν προσπαθήσω να αναλύσω το γιατί, μπορώ να πω ότι σε μια πόλη 1 εκατομμυρίου κατοίκων, από τους οποίους ξέρω περίπου 30-35 ανθρώπους, το να πετύχω κάποιον από αυτούς τυχαία στο δρόμο είναι μάλλον απίθανο. Οπότε το οτι συνέβη αυτή η πολύ μικρή πιθανότητα, με έκανε να νιώσω ότι "ανήκω εδώ". Και χαμογέλασα.

Και μετά θυμήθηκα ένα άλλο πρωί που είχα κατέβει στο κέντρο για δουλειές και μόλις κατέβηκα από το λεωφορείο πέτυχα κάποιον με μπλούζα του εξάστερου (Παναθηναϊκού για τους άσχετους). Και πάλι χαμογέλασα.

Κι ένα γλυκό μήνυμα στο κινητό για καλημέρα. Κι αυτό αρκεί. Αυτά τα μικρά καθημερινά πράγματα που μας κάνουν να χαμογελάμε, είναι τελικά αυτά που χτίζουν τις βάσεις για τα μεγάλα. Γιατί αν δεν ξεκινάς τη μέρα σου χαμογελώντας, δεν πρόκειται να σου χαμογελάσει ούτε αυτή. Χαμογελαστές καλημέρες λοιπόν!


Σας φιλώ και σας αγαπώ,
το ξενιτεμένο Βούτυρο