Ανατολή στα Βόρεια Προάστια

Η καινούρια μου γειτονιά είναι γεμάτη μυρωδιές. Μυρωδιές Ανατολής ανάκατες με αυτές της Ασίας.  Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα από το κέντρο συνάντησα μια τελείως διαφορετική όψη της μικρής μου πόλης. Βαριές μυρωδιές από μπαχαρικά, ανακατεμένες με εκείνες του λιβανέζικου ψωμιού και του φρεσκοκομμένου καφέ.

Άνθρωποι περνούν συνέχεια απέναντι. Άλλες φάτσες, περίεργες, διαφορετικές από τον μέσο λευκό, δυτικό που συναντάς στο κέντρο. Και συνάμα πιο γνώριμες, σαν να περπατάω στις συνοικίες της Αθήνας, εκεί κοντά στον Άγιο Νικόλαο και στους Αγίους, που πήγαινα να βρω τα παιδιά για να πάμε για καφέ στην πλατεία, στο Νουβέλ. Είναι περίεργα, δεν το κρύβω.

"επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι..."

Ξεσυνήθισα είναι η αλήθεια. Είναι αλλιώς εδώ. Καλόμαθα στις προστατευμένες νόρμες της δύσης και κόντεψα να αρχίσω να φοβάμαι το διαφορετικό της ανατολής.

Κι όμως, μόνο εδώ συνάντησα παιδιά να παίζουν στο δρόμο την Κυριακή το πρωί...

Σας φιλώ και σας αγαπώ,
το ξενιτεμένο Βούτυρο.

Πακέτο

Ξαναμετακόμισα. Λίγο πιο μακριά, σε ένα όχι και τόσο τέλειο σπίτι. Αλλά από τα μέχρι τώρα δείγματα με καλούς ανθρώπους. Κι εδώ που τα λέμε αυτό είναι πιο σημαντικό από τα ντουβάρια. Μετακόμισα την Παρασκευή. Η γιατρός (που ήταν και πολύ cute) μου απαγόρευσε να σηκώνω οτιδήποτε ζυγίζει πάνω από δύο κιλά για τις επόμενες 4-6 βδομάδες. Μου έκοψε και την μπάλα για το ίδιο διάστημα. Όπως φυσικά γίνεται εύκολα αντιληπτό, δεν μπορούσα να σηκώσω τίποτα. Ήταν ίσως η πιο εύκολη μετακόμιση που έχω κάνει. Και η μετακόμιση με την πιο βαριά καρδιά που είχα ποτέ. Το σπίτι ήταν λύση ανάγκης. Ευτυχώς μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, αυτό άλλαξε και τώρα βλέπω τα πράγματα και πάλι θετικά. Νομίζω ότι θα μείνω σε αυτό το σπίτι για αρκετό καιρό.

Στο σπίτι επίσης συγκατοικούμε με τρία σκυλιά και κότες. Ευτυχώς όλα στην πίσω αυλή. Νομίζω πήρε το μάτι μου κι έναν κόκορα και κάτι παπαγαλάκια. Αλλά εγώ βασικά ενδιαφέρομαι μόνο για πτηνά που τρώγονται, οπότε τα παπαγαλάκια μου είναι εντελώς αδιάφορα και τον κόκορα τον ονειρεύομαι κοκκινιστό με χυλοπίτες (και έτσι έσωσα το σεξουαλικό υπονοούμενο που θα μπορούσε να είχε γίνει επιτυχώς στην προηγούμενη πρόταση).

Όλα καλά λοιπόν στο σπίτι, ο συγκάτοικος είναι μουσικός και τραπεζικός και υποσχέθηκε να μου μάθει ντραμς. Η άλλη κοπέλα είναι Γερμανίδα, μοιάζει πολύ στη φίλη μου την Τένια και είναι αρχαιολόγος. Ίσως θα είναι μια καλή ευκαρία να τη βάλω να κάνει ανασκαφές στα πράγματά μου, μπας και βρει εκείνο το καλώδιο που ψάχνω εδώ και τρεις μήνες.


Σήμερα παρέλαβα και γενεθλιάζον δέμα από Ελλάδα τίγκα στις καραμέλες! Κυρία Μαρία ευχαριστώ!!


Σας φιλώ και σας αγαπώ,
το ξενιτεμένο Βούτυρο.