Η καινούρια μου γειτονιά είναι γεμάτη μυρωδιές. Μυρωδιές Ανατολής ανάκατες με αυτές της Ασίας. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα από το κέντρο συνάντησα μια τελείως διαφορετική όψη της μικρής μου πόλης. Βαριές μυρωδιές από μπαχαρικά, ανακατεμένες με εκείνες του λιβανέζικου ψωμιού και του φρεσκοκομμένου καφέ.
Άνθρωποι περνούν συνέχεια απέναντι. Άλλες φάτσες, περίεργες, διαφορετικές από τον μέσο λευκό, δυτικό που συναντάς στο κέντρο. Και συνάμα πιο γνώριμες, σαν να περπατάω στις συνοικίες της Αθήνας, εκεί κοντά στον Άγιο Νικόλαο και στους Αγίους, που πήγαινα να βρω τα παιδιά για να πάμε για καφέ στην πλατεία, στο Νουβέλ. Είναι περίεργα, δεν το κρύβω.
"επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι..."
Ξεσυνήθισα είναι η αλήθεια. Είναι αλλιώς εδώ. Καλόμαθα στις προστατευμένες νόρμες της δύσης και κόντεψα να αρχίσω να φοβάμαι το διαφορετικό της ανατολής.
Κι όμως, μόνο εδώ συνάντησα παιδιά να παίζουν στο δρόμο την Κυριακή το πρωί...
Σας φιλώ και σας αγαπώ,
το ξενιτεμένο Βούτυρο.
Άνθρωποι περνούν συνέχεια απέναντι. Άλλες φάτσες, περίεργες, διαφορετικές από τον μέσο λευκό, δυτικό που συναντάς στο κέντρο. Και συνάμα πιο γνώριμες, σαν να περπατάω στις συνοικίες της Αθήνας, εκεί κοντά στον Άγιο Νικόλαο και στους Αγίους, που πήγαινα να βρω τα παιδιά για να πάμε για καφέ στην πλατεία, στο Νουβέλ. Είναι περίεργα, δεν το κρύβω.
"επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι..."
Ξεσυνήθισα είναι η αλήθεια. Είναι αλλιώς εδώ. Καλόμαθα στις προστατευμένες νόρμες της δύσης και κόντεψα να αρχίσω να φοβάμαι το διαφορετικό της ανατολής.
Κι όμως, μόνο εδώ συνάντησα παιδιά να παίζουν στο δρόμο την Κυριακή το πρωί...
Σας φιλώ και σας αγαπώ,
το ξενιτεμένο Βούτυρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου