Κι αφού τα 'παμε και κάναμε και λίγο πλάκα, συνειδητοποίησα πως πέρασε ο καιρός. Πάει και το τζετ λαγκ, πάει και η προσαρμογή, πάει και η γνωριμία με την πόλη και το ίδρυμα. Και τώρα; Τι απέμεινε τώρα;
Αυτό για το οποίο ήρθες. Τώρα δουλειά. Εσύ δουλειά; Το κοπρόσκυλο; Ναι, εδώ δεν αστειεύονται. Εδώ δουλεύουν όλοι. Κι αν δε θέλουν; Θέλουν δε θέλουν. Δεν την βγάζεις αλλιώς. Δε γίνεται. Καλό είναι αυτό. Γι' αυτό ήρθα εδώ. Για τα καλούπια τους. Γιατί δε σε αφήνουν λάσκα. Καλά αυτό είναι και λίγο ψέμα. Ή είναι η αρχή. Δεν ξέρω, θα δείξει. Αυτές τις μέρες δεν πολυβρέθηκα με τους φίλους μου. Πέρασα αρκετές ώρες στο ίδρυμα, προσπαθώντας να συνηθίσω το χώρο. Κρίμα που δεν έβγαλα μια φωτογραφία να σας δείξω το γραφείο μου. Είναι ωραίο. Σε μια γωνία, με πέτρινους τοίχους κι ένα ράφι. Έβαλα κιόλας δυο φωτογραφίες. Και δυο σημειωματάκια που μου είχατε γράψει πριν φύγω. Κι ένα δικό μου, με κεφαλαία γράμματα τι δεν πρέπει να ξεχνάω όταν χάνομαι μέσα στα άρθρα και στα βιβλία. Γιατί κάποια στιγμή νιώθεις εντελώς χαμένος.
Είναι τόσο αρχή, που δεν ξέρεις καλά καλά τι ήρθες να κάνεις εδώ πέρα. Ποιο είναι το θέμα σου; Τι πρέπει να διαβάσεις; Από πού ξεκινάς; Σε εκείνη τη στιγμή σηκώνω το κεφάλι και κοιτάω το χαρτάκι στον τοίχο. Και ηρεμώ. Όπως τότε πριν από 3 χρόνια που ανακάλυψα τι μου συμβαίνει. Ήταν σαν εκείνο το παιδικό παιχνίδι που πρέπει να βάλεις τα κομμάτια στη θέση τους. Το τριγωνάκι στο τρίγωνο περίγραμμα, τον κύβο στο τετράγωνο κλπ. Κάπως έτσι ήμουν κι εγώ πριν μερικά χρόνια. Είχα τα περιγράμματα αλλά δεν είχα τα σώματα. Αλλά ήρθαν. Και ταίριαξαν απόλυτα. Και καταλάγιασαν όλα μέσα μου. Ηρέμησα. Και μετά έφυγα στην Αυστραλία.
Ήρεμη όμως. Γεμάτη. Ώριμη. Ας πούμε. Φόρτωσα μαζί μου παιδικά παιχνίδια και αναμνήσεις και ξεκίνησα. Ειλικρινά δεν ξέρω αν θα ξαναγυρίσω. Πολύ φοβάμαι πως όχι, γιατί έχει αρχίσει να μου αρέσει επικίνδυνα εδώ. Αλλά και πάλι, είναι πολύ αρχή για να ξέρω. Πότε θα σταματήσει να είναι όμως πολύ αρχή; Πώς ορίζουμε το μεταβατικό διάστημα; Το χρόνο προσαρμογής; Ναι, δεν είναι ίδιο για τον καθένα. Άρα;
Άρα τι; Μήπως έχει σημασία;
Το πιο άχρηστο πράγμα που έφερα μαζί μου από την Ελλάδα είναι η βουβουζέλα μου. Ελευθερία σε ευχαριστώ.
Σας φιλώ και σας αγαπώ λίγο παραπάνω από πριν,.
το ξενιτεμένο σας Βούτυρο
Αυτό για το οποίο ήρθες. Τώρα δουλειά. Εσύ δουλειά; Το κοπρόσκυλο; Ναι, εδώ δεν αστειεύονται. Εδώ δουλεύουν όλοι. Κι αν δε θέλουν; Θέλουν δε θέλουν. Δεν την βγάζεις αλλιώς. Δε γίνεται. Καλό είναι αυτό. Γι' αυτό ήρθα εδώ. Για τα καλούπια τους. Γιατί δε σε αφήνουν λάσκα. Καλά αυτό είναι και λίγο ψέμα. Ή είναι η αρχή. Δεν ξέρω, θα δείξει. Αυτές τις μέρες δεν πολυβρέθηκα με τους φίλους μου. Πέρασα αρκετές ώρες στο ίδρυμα, προσπαθώντας να συνηθίσω το χώρο. Κρίμα που δεν έβγαλα μια φωτογραφία να σας δείξω το γραφείο μου. Είναι ωραίο. Σε μια γωνία, με πέτρινους τοίχους κι ένα ράφι. Έβαλα κιόλας δυο φωτογραφίες. Και δυο σημειωματάκια που μου είχατε γράψει πριν φύγω. Κι ένα δικό μου, με κεφαλαία γράμματα τι δεν πρέπει να ξεχνάω όταν χάνομαι μέσα στα άρθρα και στα βιβλία. Γιατί κάποια στιγμή νιώθεις εντελώς χαμένος.
Είναι τόσο αρχή, που δεν ξέρεις καλά καλά τι ήρθες να κάνεις εδώ πέρα. Ποιο είναι το θέμα σου; Τι πρέπει να διαβάσεις; Από πού ξεκινάς; Σε εκείνη τη στιγμή σηκώνω το κεφάλι και κοιτάω το χαρτάκι στον τοίχο. Και ηρεμώ. Όπως τότε πριν από 3 χρόνια που ανακάλυψα τι μου συμβαίνει. Ήταν σαν εκείνο το παιδικό παιχνίδι που πρέπει να βάλεις τα κομμάτια στη θέση τους. Το τριγωνάκι στο τρίγωνο περίγραμμα, τον κύβο στο τετράγωνο κλπ. Κάπως έτσι ήμουν κι εγώ πριν μερικά χρόνια. Είχα τα περιγράμματα αλλά δεν είχα τα σώματα. Αλλά ήρθαν. Και ταίριαξαν απόλυτα. Και καταλάγιασαν όλα μέσα μου. Ηρέμησα. Και μετά έφυγα στην Αυστραλία.
Ήρεμη όμως. Γεμάτη. Ώριμη. Ας πούμε. Φόρτωσα μαζί μου παιδικά παιχνίδια και αναμνήσεις και ξεκίνησα. Ειλικρινά δεν ξέρω αν θα ξαναγυρίσω. Πολύ φοβάμαι πως όχι, γιατί έχει αρχίσει να μου αρέσει επικίνδυνα εδώ. Αλλά και πάλι, είναι πολύ αρχή για να ξέρω. Πότε θα σταματήσει να είναι όμως πολύ αρχή; Πώς ορίζουμε το μεταβατικό διάστημα; Το χρόνο προσαρμογής; Ναι, δεν είναι ίδιο για τον καθένα. Άρα;
Άρα τι; Μήπως έχει σημασία;
Το πιο άχρηστο πράγμα που έφερα μαζί μου από την Ελλάδα είναι η βουβουζέλα μου. Ελευθερία σε ευχαριστώ.
Σας φιλώ και σας αγαπώ λίγο παραπάνω από πριν,.
το ξενιτεμένο σας Βούτυρο
τι λέει αυτό το ρημάδι το χαρτάκι και σε ηρεμεί? Δώσ' το και σε μένα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή...σου είχα πει να μην το κάνεις, αλλά επειδή θα το κάνεις, όπως το έκανα και εγώ...ένα σου λέω: ζήσε το στο απόλυτο!!!!! είμαστε μαζί σου και στα καλά και στα κακα, μην ξεχνάς!!! ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγά μη γυρίσεις πίσω, κάτσε εκεί που κάθεσαι, μια χαρά είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφή