Σύνοψις...

Πέρασαν τόσες μέρες από την τελευταία φορά που έγραψα εδώ ε; Πάνω από μια βδομάδα, σχεδόν δύο... Τακτοποιηθήκαμε με το σπίτι, βρήκαμε πώς να κινούμαστε στη γειτονιά, που είναι το σούπερ μάρκετ, τα λεωφορεία (ποτέ δε θα μάθω να το γράφω σωστά). Η διάθεση αυτές τις μέρες είχε πολλά σκαμπανεβάσματα (κυρίως λόγω των ακαδημαϊκών) αλλά για άλλη μια φορά τα ξεπέρασα όλα και νομίζω ότι πια βρίσκομαι στο φωτεινό δρόμο της γνώσης. Μα πόσο γαμάτη είμαι τελικά, ώρες ώρες με θαυμάζω ( κι άλλες με μουτζώνω αλλά δεν είναι του παρόντος).

Νέα πάρα πολλά, θα τα πω εν συντομία. την προηγούμενη Τρίτη την περάσαμε χωρίς ρεύμα (να είναι καλά ο γείτονας που μας εδωσε ένα κερί και χώρο στην κατάψυξή του για να βάλουμε τα 4 λίτρα παγωτό που πήραμε).

Το να βρω κουβά και σφουγγαρίστρα που να μου αρέσει αποδείχτηκε το πιο δύσκολο πράγμα σε αυτή την πόλη τελικά. Ακόμα δεν έχω πάρει. Να ήμουνα και καμιά νοικοκυρά της προκοπής, πήγαινε κι ερχόταν. Αλλά δεν είμαι. Κι έτσι ακόμα δεν έχουμε σφουγγαρίστρα, παρότι έχω πάει σε 4 σούπερ μάρκετ.

Την Κυριακή παίζω τον πρώτο μου επίσημο αγώνα. Είμαι πολύ σέξι με τη στολή, αν θεωρείς σέξι το Στράτο Αποστολάκη με τα χρώματα της εθνικής και σουτιέν νο5. Το πρώτο ημίχρονο θα παίξω τέρμα. Τρέμε Κασίγιας!

Ήρθε η κάρτα της Γιάννας από την Ισλανδία και το δέμα της αγαπημένης κυρίας Μαρίας (χεχεχε)! Γέμισε ο τόπος ραντεβουδάκια και τσίχλες!!Και είχε και τις άλλες τις μαλακές, με τη μαστίχα, που είχα ξεχάσει πόσο πολύ μου άρεσαν... Εκείνες ειδικά έχουν γεύση "γραφείου" μαζί με τις αναμνήσεις της τελευταίας χρονιάς. Μόνο εκεί τις έτρωγα... Το πόσο χάρηκα δεν μπορώ να σας το περιγράψω, ήρθε ο συγκάτοικος και σαν τους ηλίθιους μυρίζαμε το κουτί να πάρουμε τζούρα από την πατρίδα... Μετά έκανε ελληνικό καφέ (εμένα δε μου έκανε το γαϊδούρι) και μετά πήγαμε στο ΙΚΕΑ.

Από το οποίο πήρα κουβά, αλλά όχι σφουγγαρίστρα και την ξέχασα εκεί. Πόσα πράγματα να χωρέσει πάνω αυτό το πενηνταράκι που κυκλοφορούμε. Για του λόγου το αληθές:

Εδώ είναι μία συγκριτική φωτογραφία με το διπλανό μάνστερ τρακ. Όλα τα χωρέσαμε στο όχημα, αλλά ξεχάσαμε τον κουβά και τα τάπερ! Για ακόμα μια φορά, το μπλογκ αυτό επιβεβαιώνει το όνομά του. Χωρίς τάπερ!

Και για να αποδείξω ότι σε αυτό το σκουτεράκι μπορούμε να χωρέσουμε τα πάντα, δυο φωτό από το σούπερ μάρκετ, τη μέρα που μας έκοψαν το ρεύμα:

Σας φιλώ και σας αγαπώ,
το ξενιτεμένο Βούτυρο